سازمان جهانگردی و تاثیر آن بر توسعۀ گردشگری در دورۀ پهلوی دوم (۱۳۲۰-۱۳۵۷ ش)

هدف: هدف از این تحقیق بررسی نقش سازمان جهانگردی در توسعۀ صنعت گردشگری در دورۀ پهلوی دوم، بین سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ است. روش/رویکرد پژوهش: این تحقیق بر آن است تا با روش توصیفی­­تحلیلی، و با تکیه بر اسناد، مقولۀ جهانگردی و وضعیت گردشگری در دورۀ پهلوی دوم را بررسی کند. یافته ها و نتایج: ایران، با توجه به موقعیت جغرافیایی، تار یخی، و جاذبه های فراوان گردشگری، برای جهانگردان اهمیت ویژه ای دارد. اما وجود جاذبه ها به تنهایی نمی تواند در جذب گردشگر موثر باشد، بلکه باید اقدامات زیربنایی متعددی به منظور گسترش گردشگری انجام داد. در دورۀ پهلوی، صنعت جهانگردی با ناکامی هایی مواجه شد که مهم‎ترین آن ها عدم مشارکت مردمی و عدم توجه دستگاه حکومت به ارزش های حاکم بر جامعه بود که این امر از جمله عوامل موثر بر عدم تحقق توسعۀ پایدار گردشگری بود. با وجود تلاش فراوانی که سازمان جهانگردی برای توسعۀ گردشگری انجام داد، این صنعت موفقیت چشمگیری نداشت.